Z życia księgarza - obrazki słowem malowane

- Cześć?
Upiorne Dziecko. Wygląda zza kartonowych standów i patrzy na mnie troszkę niepewnie. W sumie nie dziwota, w dniu dzisiejszym z nas dwóch to ja zdecydowanie bardziej zasługuję na miano upiornej, słońce za oknem nie jest w stanie zrównoważyć bijącego ze mnie mroku.
- Cześć. Czego się tak czaisz?
- Bo dziś jesteś chyba jeszcze ponursza niż zawsze.
- Nie mówi się ponursza, tylko bardziej ponura i nie niż zawsze, tylko niż zwykle - hmm, czyżby stan mojej duszy aż tak rzutował na me oblicze?
Upiorne podchodzi bliżej. Kontynuuję rozpakowywanie wczorajszej dostawy. Zapętlony Nick Cave melancholijnie oznajmia, że ludzie po prostu nie są dobrzy. Mrok gęstnieje.
- Coś się stało?
- Nie.
Podchodzi do mnie. Wyciąga z kieszeni połowę paczki gumy do żucia, wyłuskuje drażetkę, resztę podaje mi. Biorę, żuję, oddaję. Stoimy, żujemy, patrzymy na siebie. Upiorne uśmiecha się lekko.
- Nawet jak jesteś taka, to jesteś fajniejsza niż wszyscy inni - mówi i delikatnie bierze mnie za rękę.

People they ain't no good. But sometimes they are.


/Alicja